Taxodium distichum

Nomen est omen

Taxodium distichum dankt zijn Latijnse naam aan het eenvoudige feit dat hij op een taxus lijkt. Vreemd genoeg is zijn Nederlandse benaming ‘Moerascipres’ net zo accuraat als de Latijnse. Dat kan bijna een bijzonderheid worden genoemd want in bomenland word je bijna doodgegooid met nergens op slaande namen. Maar nu even niet. Hij komt namelijk oorspronkelijk voor in de moerassen van Noord- en Zuid-Amerika. Heel temperatuurgevoelig is hij niet want in West-Europa doet hij het uitstekend. Wel houdt hij van water. Je ziet hem dus vooral in de buurt van rivieren, meren en slootjes.

Verwar hem niet met de Metasequoia glyptostroboides (Chinese moerascipres), ze hebben op het eerste oog namelijk treffende gelijkenissen.

Imposant voorkomen

Taxodium distichum gedijt goed in onze contreien maar bereikt zelden de enorme formaten die hij in zijn thuisland kan halen. Daar staat bijvoorbeeld ‘The Senator’ (Amerikanen geven hun bomen graag imposante namen), die met een lengte van 35 meter en een inhoud van bijna 120 kuub officieel de grootste Moerascipres ter wereld is. In Park Sonsbeek (Arnhem) staat aan een vijver het grootste Nederlandse exemplaar. Hij is geplant rond 1835 en haalt net 34 meter.

Unieke karaktertrekken

Taxodium distichum kan met recht een getalenteerd buitenbeentje genoemd worden. Hij bezit enkele kenmerken die je niet bij veel andere bomen terugziet. Allereerst is hij een naaldboom die zijn naalden ’s winters laat gaan. Dat doen naaldbomen over het algemeen niet. Dit betekent dus ook dat hij een van de weinige naaldbomen is die je in de herfst trakteert op een bijzonder schouwspel: de naalden verkleuren naar roodbruin en geven de boom een uitermate spectaculair voorkomen. Daarnaast hebben zijn wortels naast water – en dat is er in zijn omgeving altijd ‘plenty’ voorhanden – ook zuurstof nodig. In vochtige grond is dat lastig. Maar, zoals de natuur dat eigenlijk altijd doet, hij heeft er een ingenieuze oplossing voor ontwikkeld. De Moerascipres maakt ‘luchtknobbels’ aan. ‘Snorkels’ in badgastentaal. Naast zijn stam groeien holle wortels de lucht in die het wortelkanaal van de benodigde zuurstof voorzien. In Amerika kunnen die dingen rustig een meter hoog worden (hier iets minder), zijn ze favoriete verblijfplaatsen voor mierenkolonies en schijnt het zelfs zo te zijn dat de oorspronkelijke bewoners van het continent dat holle hout gebruikte als bijenkast. Deze combinatie van factoren maakt van Taxodium distichum een unieke boom, geschikt voor unieke plekken en behept met enkele unieke karaktereigenschappen.

Deze boom is bij uitstek geschikt om rondom waterpartijen te plaatsen. Hij heeft daarnaast enkele buitengewoon bijzondere eigenschappen waardoor het een sierboom van jewelste is. Dit is geen doorsneeboom. Hij heeft een goed verhaal en unieke kenmerken. Planten!